Bir kıyıdan baktım dünyaya

Ellerimde tuz, avucumda sedef

Bir mavilik bir açıklık

Özgürlük hasreti
Yüreğime vuruyor
Nerede insanlar?
0 üzüntü birden gelir
Yağmurlu havalarda
Yeniden kurarım dunyayı ben
Kederlerle
Kimseler aşık değil mi bu şehirde
Hava martılar ışıklı şehir
Sarhoş ediyor beni yosun kokusu
Hilesız kucaklamak istiyorum
Dünyayı şehri ve seni
Dünyayı güzellik kurtaracak
Bir insanı sevmekle başlayacak her şey... Demiş şair.
Bizi kendi halimize bıraksaydınız; 2 duble rakı içer, iki kıta şiir okur,3-5 türkü söyler atardık derdimizi. Oysa rakımızı zehir ettiniz, şiirimizi yaktınız, türkümüze kin bulaştırdınız. Şimdi oluk oluk kanayan yaralarımız, soğumayan acılarımız var bedenlerimizde. Düşmanlık ektiniz, kavga biçiyorsunuz, öfke ektiniz, mahsulü nefret oldu. Kininizde boğulursunuz umarım.
Oysa biz;
Biz yine seveceğiz akşam üzerleri.Aşık olacağız kuytularda.Yine okşayacağız o kuzunun kıvırcık tüylerini, kedinin başını öpeceğiz, köpeğin ıslak burnuna burnumuzu gömeceğiz. Bebeklerin ellerinden güvenle tutacağız.Yine güldüreceğiz bir yetimi, ellerini kendi babamız gibi öpeceğiz o yorgun dedenin. Yeniden güvenecegiz birbirimize.Umutla bakana kadar dünyaya iyiliğin ve güzel olan ne varsa hepsinin savaşını vereceğiz.
Güneş ufuktan yeniden doğana kadar.