penceremin panjurları kapalı.
gece mi gündüz mü umurumda değil açıkçası.
hangi günde olduğumuzun da bir önemi yok.
zifiri karanlık.


karanlığın gözlerini kamaştıran bir kibritin alevi.
tükenirken bile karanlığa kafa tutmaya çalışan bir kibrit alevi.
dibini bile aydınlatamayan yarısı erimiş bir mum.
tükenmez dedikleri artık yazamayan kalemlerle dolu bir masa.
parmak uçlarımın katili buruşmuş kağıtlar.
sayfaları kopartılmış defterler.
etrafa dağılmış düşüncelerim.
bir hayli dağınık oda.

siz bakmayın ona şiirler yazdığıma.
şair falan değilim ben.
olmadım, olamam da zaten ben.
anlatamazken kelimelerim onu,
geri de getiremeyeceğimi biliyorum.
dolduramaz zaten şiirlerim yokluğunu.
kıyamet alameti bir yalnızlık bu.
tarifi zor.

bekledikçe tazelenen sönmeyen kor.