Vatanından göç eyledin diye utanma çocuk
Ebleh diyarlardan kaçışın
Övüncün olsun
Yıka ellerini duru sularla

Ellerinde kiri kalmasın ellerimizin
Savaş senin suçun değil
Öfke, korku, şiddet asla...
İleride anlayacaksın haklılığını
Göreceksin ki bu utanç bizim.


Usanma her gün yaralanmaktan çocuk
Bir bakmışsın gün gelmiş
Acılar olgunlaştırmış seni
Yalnız, büyüsen de
Yararlanmaktan vazgeçme masumiyetinden
Suçluluğa teslim etme kalbini
Ve sakın ola ki;
Gözlerini sonsuza değin yöneltme gözlerimize
Gözlerinde artık izi olmasın gözlerimizin
Ki düşüncelerin diri kalabilsinler
Dur bakalım sen daha çok dinçsin
Geçmişinden yorulan bizleriz,
Geçmişe karşı olan bu usanç bizim.


Sanma ki bu masal bitimsiz çocuk
Hissediyorum ben
Güzel şarkıların bitimindeyiz
Hiç olmadığım kadar yorgunum
Ellerim un ufak
Melodiler dertli
Yüreğim şaşılmayacak kadar tedirgin
Korkum o ki;
Şarkılar bitince biz de biteriz
Adım kadar eminim.