Zemheride nice güller soldurdum,
Yeşil kalmak sana hastı Gülizar.
Teraziye tüm âlemi doldurdum,
Aşk kefesi ağır bastı Gülizar.
Bitsin artık başkasına çunduğun, (*)
Yetmedi mi gözyaşımla yunduğun?
Meşk badesi deyip bana sunduğun,
Zehir dolu altın tastı Gülizar.
Esiriyim başımdaki belamın,
Cevabı yok verdiğim bir selamın.
Dilindeki sitem yüklü kelamın,
Bana imiş bütün kastı Gülizar.
Sevdan oldu yüreğime mücavir,
Artık ruhum bedenimde muhacir.
Gözlerime çöreklenen misafir
Umut değil kara yastı Gülizar.
Boşaldıkça ömür denen makara,
Görünüyor mezar adlı mağara.
En sonunda eleğimi duvara,
Sensiz geçen yıllar astı Gülizar.
(*) Çunmak: İmrenmek, yerinmek
22.02.2017-Malatya
Mustafa ERKENEKLİ