Güzleri gülmezdi yüzümüz
Çirkinleşirdi şah damarlarımızın atışı
Bize en çok yakışan kıştı



Hüznün çanları çalardı o vakit
Ölüm acizliği serpilirdi dağlar üstüne
Birer yaydı kaşların, gerilmiş
Öpüşlerinin bir yanı hep müphem.


Acılarınla eğlenmen manidar,
Cilvelerin müstesna,
Gözlerin,
Gün yüzüne çıkmamış iki nadide elmastı
Şimdilerde nereye bakıyorlar bilmem.


Hasret: Bomboş izlemek uzakları.