Önce gözlerimiz öldü
Yarını seçemez oldu bakışlarımız.
Tatlı dilimiz öldü sonra
Milletim küfre yaren olunca
Türküler bile anlamını yitirdi
Şiirler küf kokmaya başladı
Esmer tenimizi bizzat kendimiz öldürdük.
Lüks daireler, fiyakalı arabalar!
Asyalı bedenimize Avrupa etiketli elbise
Makarnaya spagetti denir bizim memlekette
Delicesine bir beyaz adam özlemi...
Tarihimizi, yalancı hocaların mübarek(!) ağızlarından dökülen
Dualarla öldürdük
Abdest alırken Türklüğümüzden arınmaya çalıştık
Kendimizden utandık!
En son vatanı öldürdük
Koskoca koltuklara kurulmuş kodaman adamların hatrına
Vurduk taşına, toprağına
Onlardan övgü aldıkça
Acımasızlaştı ellerimiz
"Vatan, millet" diye diye öldürdük ülkemizi.
Hiç zorlanmadık, çok kolay oldu.
En basitiymiş öldürürken ölmek.
Bak işte seninde başaramadığım bir şey var Atam.
Her şeyi başardın ama öldürmeyi, ölmeyi başaramadın.
Ve biz şimdi yeniden dirilmeye çalışıyoruz.
Birazcık daha seni yaşayabilmek için.
Şimdi, içimizde delicesine bir pişmanlık
Delicesine bir SEN özlemi
Okan Kilit