Ülkücülük edebiyatı
Ben böyle bilmezdim bizim cenahı.Lafa gelince bol kese icraatta tıs oldu.Nedendir bilinmez ama ahde vefa yok olmuş gitmiş.
Ülkücülük sadece slogan atmakla olmaz derken hepimiz slogan hastası olmuşuz çoktan.
Yardımlaşma bitmiş saygı zaten yok.
Dün kardeşim dediğin aç sefil senin karnın tok. Koskoca bir hareket koskoca bir sevda niye böyle oldu nedir bu dava?
Dününü unutanlar unutmayın gün gelir biz de unutuluruz.
Ülkücülük şuuru diyoruz ya gerçekte nedir bu şuur?
Aleme nizam verme kavgasında olanlar kendi içinde birlik olusturamıyorsa nasıl olacak da aleme nizam verecek?
Birilerine ülkücülük bu değil derken kendimizi ölçüyor muyuz?
"Elin gözündeki çöpü sayarken tek tek
Kendi gözümüzde mertek var mertek." diyen Ozan Arif ne kadar doğru söylemiş. Önce kendimizi sorgulama zarureti var. Biz neyin kavgasını verdik? Biz neyin kavgasını veriyoruz? Biz kimiz?
Dününü unutanlar dün bu dava için cezaevlerinde ömrünün baharını çürütenler idam sehpasında bile davasını unutmayan o altın neslin devamı biz olamayız.
Slogan bol. Her ülküdaşım sayfasına girdiğimde "unutmak ihanettir." " unutanın kanı kurusun" mevcut. Allah razı olsun da biz unutuyoruz dünün çilekeşlerini.
Ülkücüler kardeştir. Kardeşin aç.
Kardeşin hasta.
Kardeşin tek başına.
Bu nasıl kardeşlik Allah için?
Hadi birileri unuttu cenazelerine bile katılmıyor. Onlar unuttu diye bizlere ne oluyor? Onların derdi ülkücülük falan değil. Bizim derdimiz olsun ülkücülük. Biz olalım. Biz arayıp soralım. Hadi biz yapmıyoruz yapamıyoruz yapanlara destek verelim.
Takıldık gidiyoruz rüzgârın önünde. Rotamız şaştı galiba.
Ülkücülük edebiyatı mı yapalım sadece?
"Vatan,millet,bayrak, şehitler ölmez onlar kalbimizde,ülkücülük turan davasıdır, ülkücülük duruştur..." yeter mi?
"Komşusu açken tok yatan bizden değildir " diyor yüce Peygamber. Biz hangi ülküdaşımızın ne derdi var diye dertlenmiyorsak geçelim ülkücülüğü de insan olmamızı sorgulayalım derim. Efendim herkesi bulamayız doğru. Herkesi bilemeyiz doğru. Bilen tanıyan bulanlara destek olmak zor mu?
Cezaevlerinde çile çekmiş agabeyler var kardeşlerimiz var. Kimi tek başına kimi kağıt topluyor kimi hasta hiç olmazsa bunlara bir el atalım da ülkücülük yapalım.
Bunlar onurlarıyla yaşayıp kimseye el avuç açmayan para için davasını satmayan insanlar.
Artık sözün bittiği edebiyatın tükendiği hıçkırıkların boğazıma dizildigi noktadayım.
Allah varlığımızı dirligimizi bozmasın. Allah bu dava için mücadele eden atsız kahramanlara yardım etsin.
Bizden onlara hayır yok. Biz kendi rahatımızı bozmayalım ülkücülük bu oldu galiba.
Dua ile...
Doğan Ay