​Aynı şeyden yaratıldık ve aynı amaçlarla geldik biz dünyaya.Bir gün öleceğimizi bile bile inadına yaşadık. Herkesin bir amacı varmış ya hani bu dünyada, benim amacımda hep hayallerime kavuşmak oldu. Onlara sarılıp durdum yıllarca. Onları bıraktığım an da duyduğum ilk his sonsuz bir özgürlüktü.

Sonra uçsuz bucaksız bir denizin ortasına düştüm. Sonu ölümdü biliyorum, yavaş yavaş tattım ben ölümü, soğuktu üşüdüm. Bütün bedenim hissizleşti zamanla ve kalbim acımadı ilk defa. Bu duyguyu tatmak için çok uğraşmıştım oysa. Hiç olmadığım kadar ölüme yakındım ve gözlerim önce onun siyah gözlerinde boğulmak istedi, o da baktı uzun uzun baktı bana ve gözlerim halinden memnun bir şekilde atıldı ölümün kollarına. Tüm bedenim de yankılanmıştı ölümün izleri, gençtim o kadar gençtim ki daha 20 li yaşlarda. Aldırmadım, dimdik durdum ölümün karşısında. İnsan bazen hayallerde de ölürmüş.