Şu an, şu dakika ne yazacağımı  bilmeden klavyenin başına oturmuş bulunmaktayım. İlk defa zihnimde kurgulamadığım bir heyecanı kaleme alacağım. O sebepten çok rahat bir yazı olacak. Onlardan bahsedeceğim ve hiç mütevazi olmayacağım. Onlar çılgın Türk gençleri! (Buraya gülümseme ikonu koymak istiyorum ama yazının ciddiyeti kaçar diye koymuyorum. Siz onları düşündükçe gülümseyin ) Ben...

Yıl 2008. Arkadaşlarla toplanmış, bir tanıdığın ayarladığı bir yerde o zamanlar çok daha önemli bir âlet olan projektör ile Türkiye-Hirvatistan maçını duvara yansıtmış, izliyoruz. Rockçı Slaven Biliç ve öğrencileri uzatmaların da bitiminde Rüştü'yü avlıyor ve bizi de hüzne boğuyor. Maç bitti diye düşünüp mekânı terk etmeye hazırlanırken, spiker Erdoğan Arıkan'ın "Gooool" diye bağırışına ...

​Lucescu, aklımda en cok yıllar önce Zagtung'da hakkında yazılan bir metinle kalmıştır. Sevgili Luce'mizin, 2004'te Beşiktaş'tan ayrıldığından beri her transfer sezonunda Türkiye'den bir takımla adı anılmasından mütevellit Türk basınına bir sunum yapmıştır ironik metnin kurgusunda: "Dünyada Benim Dışımda Teknik Direktörler". Yıllarca Shaktar Donetsk'te başarı ile sürdürdüğü kariyerinin a...

Geçtiğimiz gün Ampute Milli Takımımız Avrupa şampiyonu olarak milletçe göğsümüzü kabarttı. Uzun zamandır böyle bir başarıya ihtiyacımız vardı. Maça duyulan ilgi de bunu çok net gösteriyor. Vodafone park stadında 40 bin seyirci vardı. Oturacak tek bir boş koltuk kalmadı. Sanki bir derbi maçı ya da Şampiyonlar ligi final maçı varmış kadar tribünler doluydu. Bu ilginin altında yatan psikolo...