bir oyunda
şiirimi saklasın çocuklar
yüzümden dökülen bin parça
yağsın kar -uzun uzadıya say
gözlerim görmesin varsın
sevildiğinizi bilsem yeter bana
içimi yılmadan çeken dağlar
sen üzerine alınma sakın
yalın bir ezberden geçer hep
menevişli bahçelerin yitik sedası
yağmurdandır elbet
kesilmiş dermanı
güneşe aşık cumbaların
© Nazmi Sancar Yıldırım
Biz öğretmenler, tatile girerken öğrencilerimize ve ailelerine pek çok tavsiyelerde bulunuruz. Söylemezsek olmazmış gibi... :) Sağ olsunlar, onlar da dikkate alırlar.
Mademki böyle bir misyonumuz var, o halde sosyal medya ortamında da bu konudaki düşüncelerimi paylaşayım istedim.
Çok fazla şey geçti aklımdan. Önce konu başlıkları yaptım. Her konu üzerinde düşündüm, baktım bütün bunları yazsam kitap olur.
Eledim eledim ve benim için çok önemli olan, aile büyükleriyle zaman geçirme konusunu kendi yaşamımdan yola çıkarak ele almak istedim.
Biz anneannemle aynı evde büyüyen şanslı torunlardık. Küçük bir çocukken de ilk gençlik yıllarımda da, ta ki onu kaybedinceye kadar, varlığı hep içimizi ısıttı; bütün aile bireylerinin baş tacı oldu her zaman.
Baban bir kamuflajdan ibaret kızım
Yeşil desenler içinde bir kumaş harikası.
İyi ki babana gökyüzünden bakmıyorsun kuşbakışı
Arazide çimenli bir tepeye benziyor koca kafası.
