gecenin yarısında
aklına düşen bir cümledir yaşamak
bazen kederli bazen sevinçli
saçına biriken kar
şiir âlem
güneşe yeltenen
insanları eksilmiş masalar
türkülerde eğlenmek
bir zaman susmak türkülerde
mektup yazmak
yâr yarasına
henüz basılmamış tuzdur yaşamak
sardunyalalara su vermek
çocukların elini tutmak yaşlı gözlerle
düştüğün odalarında hastanelerin
çare aramak kaç derde
özlem duraklarına birikmiş köz
verilmemiş sözdür
koşmaktır bir otobüsün ardından
esen yellere aldanmak
biliyorsun, sürüyor yaşamak
varlığını bırakıp insanın
darlığına, karanlığına mum olmak
yanmak
ağlamaktır gülüp geçtiğine
gülmek bir yasın ertesi
istesen de istemesen de
rüyada gerçekte
hüzünde ve umutta
inatçıdır hep yaşamak
yaprağa dönmek sarı yeşil
dolanmaktır aşk ile
bir şımarık sarmaşık
ayın sessiz ışığında
gidenlere çekilen iç
kalanları uyutmak dizinde
bir damla suyla arınmaktır yaşamak
pencere sakinliği
seyre düşmüşken sabah
kıvrılıp giden yolların en başında
bilmeden sonunu bulmaktır
bir dağa küsmek
bir dağa sarılmaktır ilkyazda
deniz de tutar insanı kan da
mahçup bir edayla yaşamak
resimlerle konuşmaktır yıllar sonra
en çok kuşlara öykünmek
en çok buluttan almak
payına düşeni
el olmak yaşamak
kalem olmak alın yazına
şükredip ekmeğine aşına
bir gülüş için
dövüşe dövüşe ölmektir.
Ocak 2019