Kibarca öldürülüyorsunuz
Fısıltılarla yıkanıyor beyinleriniz
Hemen değil belki
biraz biraz
Hâlide Nusret'in "DÖNÜLMEZ SEFER"i Ân ol günü kim âhir olub nev-bahârı ömrBerk-i hazâna dönse gerek rûy-i lâle-reng Bâkî İnsan, çâresizliğin en çetinini ölüm karşısında duyuyor. Vazgeçemediğimiz, vazgeçemeyeceğimizi sandığımız nice şeyleri hayat hâlinde önümüze seren yaradılışın şâhâne terkîbinin bir gün ölüm hâlinde bizi yoklayacağını düşünmek ne kadar zor! Doğuş...
Sabaha karşı yattığım yerden, teknolojinin bir nimeti olan e-kitap okuyucusundan, çıta gibi delikanlı olduğum yeni ergen yıllarıma gittim. O yıllar, İstanbul'un telefon numaralarının altı haneli olduğu yıllardı. Cebimizde küçüklü büyüklü jeton taşıdığımız, eğer mahallemize bir telefon kulübesi konulmuşsa mutlu olduğumuz yıllardı. Çok mutlu bir azınlıktı evinde telefonu olanlar. O a...
Türk Edebiyatı'nın çok renkli ve değerli bir ismiydi.Romancı, oyun yazarı, eleştirmendi..Fikir ve siyasette her zaman sözü olandı. Birinci sınıf bir romancıdır.Eserlerinin adlarıyla bile sevebileceğiniz bir isimdir:Ölmeye Yatmak, Bir Düğün Gecesi, Hayır, Fikrimin İnce Gülü isminden başlayarak çok şey duyurur.Oyun yazarlığı belli bir seviyenin üstündedir. Verimli bir oyun yazarıdır.Yazdık...
Kalemimi ve dil ödevlerimi önüme koydum. Hava iki yüzlüktü, ne sağı vardı ne de solu, ne batısı, veya ki kuzeyi. Kafede bir çok insanın saçları tel tel gözlerinden akıyor, yün atkıları boyunlarında iz bırakıyor ve şemsiyeleri yerleri yeşeriyordu. Kabanımdan tenime değen su damlaları korkutmamış veya burnuma düşman olmamış değildi, fakat alışıyordum. Kahve kokuları, kitap sayfaları ve pas...
Vaktiyle ne güzel söylemiş şair
Korkulacak her şey oldu kardeşim
Hepsi başımıza geldi bak bir bir
Korkulacak her şey oldu kardeşim
Türküler susmuyor, susmaz Ozanım
Gün oldu tellerde seni buldum ben
Düzene kahredip destan yazanım
"Halk" diyen dillerde seni buldum ben
Konuya esastan girelim: En son verilecek hükmü baştan konuşalım. Sanatın genel ölçüleri, değer hükümleri, sırrını insanlık tarihinden söyler. Bunlar da on yılda, yirmi yılda, yüzyılda oluşacak cinsten değildir. Değişe değişe bugüne geldiği doğrudur. Ancak dikkat edilirse, değişen estetik özden ziyade varyasyonlardır. Halis sanatkârlar, bir iklim yaratırlar. Siz buna bir dünya yarat...
Ne için yazıyoruz ve bazen ne için yazamıyoruz soruları ve Samiha Ayverdi'den nakledilen bir anı.
Kütüphaneler dolusu kitap yazılmış, bir onlar kadar daha yakılmış iken, insan neden hala yazmakta ısrar etmekte? Bunu düşünüyorum bir süredir. Yazmaktan kastım, halini beyan etmek, doğru bildiğini kendine yazarak anlatmak, anlamak, had bulabildiğince de başkalarına söylemek. Peki ama niçin? Neden öyle yaşayıp ölmek yerine, insan yazmayı tercih etmektedir? Neyi değiştirebileceğine inanmaktadır? Kendisine haldaş olacak bir mürid bulmak için mi, eteğine sarılabileceği bir mürşid için mi yazar? Ne için yazar insan? Yoksa zamanla yanlış bildiklerini görmek, tek doğru olan "Tevhid"i anladığını görebilmek için mi? Neden ilmi noktadan çoklara artırıyoruz, neden yazıyoruz dostum? Lütfen düşün, niçin, boş laf olsun diye mi, vakit öldürmek için mi, başkalarının vakitlerini de öldürmek için mi! Neden yazıyorsun neden...
Bu düşünceler akıyorken önümdeki kağıda, bir dostun paylaşımını görüyorum, Samiha annemizden aktarılmış güzel bir anıya rastlıyorum.
Bu sabah Samiha Anne'nin (Ayverdi) "Mülakatlar'dan tefe'ül ettim. Karşıma çıkan diyalog kitap yazmak hususundaki ihtirazımı tashih etmem yönünde işaretti sanki. Sohbet Burhan Toprak, Samiha Ayverdi ve Ekrem Hakkı Ayverdi arasında geçiyor:
