Könül ayrı düşse gardaş gohum yad olub
Oğul deyesen mene, men sene övlad olub
Seni sesleyirem men, görüm ruhun şad olub
Sen üstâda yetişib, men de bir çırağ olaydım
Yandırmağa sen meni, bir nurlu çerağ olaydın
Ahvalimi deyirem indi men Şehr-i yar'a
Ciğerlerim sançılır cismimi yara yara
İndi Turan Haradır, Türkistan hara
İller var ki göz yaşım içime ahtı
Türk'ün hoşbehtliği hansı vahttı.
Hazar yaslıdır indi, indi Urmu kurudur.
Hayder baba... Başı duman bunludur.
Gorhuram ki Tebriz meni unudur.
Bilmirem men, neçe vaht var rüz-i visale
Gör ki felek goydu bizi ne hale.
Gaşın çattı, üzün töktü ulduz mene, ay mene
Hamı bir mevsim oldu bahar mene, payız mene, yay mene
Esarette kaç il oldu say mene
Ne hazin ahtarıram, soruşursan istikbali men
Böylece gözleyirem, gelmeyen istiklali men
Daha dünkü yanaşma... Geçti başa han oldu
Türk'ün gedim yurtları itilmiş vatan oldu
Bir milletin taleyi böylece ziyan oldu
Cevanlar ganın töker gılıç çalıb öz başına
Sarılıp ağla indi Türk'ün mezar daşına
Gel gör ki bu dert meni oda salar, dağlıyar
İkimizin gözünde Araz suyu çağlıyar
Yetişir ağlamağın, goy ağlayım Şehriyar
Ağlasam gözümde yaş, hamı derde yar menem
Dediler şehriyar köçüb, Növbeti Şehr-i yar menem
Şiir
-Emrah ECE-
