Radikal insanları sevmiyorum. Çünkü radikallik bana göre ciddi bir saygısızlıktır. Onlar kendilerini dünyanın hatta evrenin merkezi olarak görürler. Onlara göre her şey, onlar içindir, onlara göredir ve öyle olmalıdır.
Bir bitki, bir hayvan hatta bir hücre ve milyarlarca ışık yılı uzakta duran bir yıldız onlara hizmet etmek için vardır.
Radikaller hangi dünya görüşüne sâhip olurlarsa olsunlar, aslında birbirlerinden çok farklı şeyler istemezler. Bir din, bir ideoloji, bir siyasî parti, bir soy... Hiç fark etmez.
Hepsinin inandığı bir ortak yalanları vardır, hoşgörü. Hoşgörüyü hemen hemen hepsinin ağızında ve kaleminde görebilirsiniz. Bana göre hadsizlikten başka bir şey olmayan bu hoşgörü, hoş ve doğru olmayan bir şeyi hoş görmek, sanki affetmek, bir muhakeme edâsıyla, doğruluk ve hoşluk otoritesi taslamaktır. Oysa kime göre doğru, kime göre hoş? Düşünmezler.
Bir düşünceyi yok etmenin tek yolu varsa oda radikalleştirmektir. Çünkü o zaman bilim ve inovasyon ortadan kalkar ve yerine değişmeyen dogmalar gelir. Bütün doğruluk ve gerçeklik çizgisi bu dogmaları esas alır ve bu çizginin dışında düşünenler, asla doğru söyleyemez, asla gerçeği yansıtmaz, asla dikkate alınmamalıdır ve zararlıdır.
Halbuki bilim, asla asla demez. Bilimin tek değişmez kuralı, asla dememektir. Radikallerin gelecek planları, stratejileri ve arge çalışmaları yoktur. Tek hedefleri inandıkları fikrin dünyaya yayılması ve hükmetmesidir.
Komünistler ve dinciler her ne kadar taban tabana zıt olarak görünseler de aslında ikiz kardeştir. Koşulsuz inançlı insanlar isterler. Tek yaptıkları insanları fikirlerine inandırmaya çalışmak ve inananlarla oluşturduğu bir zümreyle, inanmayanları koşulsuz bir şekilde yok etmek. Bu sayede, mevcut nüfusun tamamı inanmış olursa ve ortada bir tehdit kalmazsa, emellerine ulaşmış olacaklar.
Hepsi bu...
Radikallerle tartışmaya girmeyin, tavsiye etmem. Bilimi sevin, saygıyı sevin ve daima ileriye bakın. Ve unutmayın, gelecek asla zamanın geçmesiyle gelen bir şey değildir. Geleceğe siz gidersiniz.
Anıl Kunt
03 Ocak 2018