ve ben her gece
evimin en fakir odasında
adı sanı unutulmuş şairler ile buluşuyorum
saltanata aldırmayan
mazluma saldırmayan şairler
kırık dökük mısraları toparlıyoruz
bilginleri kıskandıracak dikkatle
yağma yok; hepsi misafirim
çayı ben demliyorum
kafa kafaya verip
en renkli kelimelerle
bir vatan resmi çiziyoruz
saman sarısı sayfalara
çoban kavalını öttürüyor
babalar evine et götürüyor
kadınlarımın eteğinde bin çiçek
sanki herkes bayram telaşında...
sonra... sonrası yok işte
bir çocuğun ateşten çığlığı bozuyor
karanlığın en sessiz halini
babası mı vurulmuş
dudağından kan mı damlamış...
bilemem gayrı
tutuşuyor saman sarısı sayfalar
birer birer kayboluyor
gidiyor şairler
yutkunuyorum hayallerimi...tükeniyor umutlarım
öfkem düşüyor kaleme...
öfkem düşüyor
Okan Kilit